حیات آخرین کَل‌ها و کبک‌های زاگروس در دستان افراد نامسئول

در یازدهم مهر ماه‌ امسال، 28 سازمان مردمی، از استان‌های غرب و جنوب غرب ایران (زاگروس نشینان)، در یک نشست اضطراری و هم‌اندیشانه در شهر همدان، تنگناها و بحران‌های موجود و رخدادهای تلخ و باور نکردنی زیست بوم زاگروس؛ از جمله‌ آتش سوزی وسیع و بی سابقه‌ جنگلها و نابودی حیات وحش منطقه‌ را به‌ بحث گذاشته‌ و وجدان جمعی و مدیریت کشوری و منطقه‌ را به‌ جدیت و مسئولیت پذیری و قاطعیت، در رفع بحران و فاجعه‌ زیست محیطی زاگروس فرا خواندند. بیانیه پایانی و بیانیه‌‌ مشترک شرکت کنندگان این نشست در رابطه‌ با آتش سوزی جنگل‌ها، در شماره‌های 49 و 50 ویژه‌نامه «چیا» به‌ چاپ رسید. چند بند از بیانیه‌ به‌ امر مذموم و فجیع شکار بی رویه‌ جانوران در حال انقراض زیست بوم زاگروس پرداخته‌ و خواستار اقدام عاجل و قاطع جهت جلوگیری از شکار و پایان دادن به‌ این پروسه‌ ضد محیط زیستی پرداخته‌‌ است.
در بند 8 بیانیه‌ آمده‌ است: «لغو صدور پروانه‌ شکار در زاگروس حداقل تا یک دهه‌ با توجه‌ به‌ انقراض بسیاری از گونه‌های جانوری» و در بند 9 بیانیه‌ آمده ‌:«حمایت و حفاظت علمی و اصولی از گونه‌های گیاهی و جانوری در حال انقراض.» همچنین در بند 13 این بیانیه‌ آمده‌ است: «افزایش مناطق حفاظت شده‌ در عرصه‌های بکر زاگروس.»
اکنون در این فصل سرما و برف و بارندگی که‌ به‌ همت بخشش طبیعت، دست آتش زنان جنگل‌ها تا حد زیادی کوتاه گشته‌ است، متاسفانه‌ متجاوزین به‌ زیستگاه‌ حیات وحش، یعنی شکارچیان با مجوز و بی‌مجوز، با شکار بی رویه‌ و با رویه،‌ کمر به‌ نابودی آخرین کل، بز کوهی، کبک، سنجاب و دیگر گونه‌های باقیمانده‌ در کوهستان‌های مریوان و سروآباد و هورامان بسته‌اند.
شکار، این واژه‌ دیرآشنا و همزاد انسان، آن مقوله عجیب و مرموزی نیست که‌ نیازی به‌ تعریف و بازشناخت و تعبیر و تفسیر داشته‌ باشد. نیاز و علاقه ‌آدمی به‌ شکار حیوانات از ابتدای پیدایش بشر تا امروز به‌ عنوان جنگ و پیکاری نابرابر و تمام عیار همواره‌ به‌ زیان آن صید بیچاره‌ ادامه‌ داشته‌ و اکنون نیز بیرحمانه‌تر از هر زمان با تجهیزاتی به‌ مراتب پیشرفته‌تر از گذشته‌ ادامه‌ دارد. محیط زیست ما انسانها بدون حضور دیگر جانداران (جنگلها، گیاهان و انواع حیوانات) معنی و مفهومی ندارد. این را همه‌ ما به‌ خوبی آگاهیم. اما با نابودی بی حساب و کتاب همزیستان خود، عملا تیشه‌ به‌ ریشه‌ زندگی خود زده‌ و می زنیم. یا به‌ گفته‌ پیشینیان گرانقدر؛ بر سر شاخیم و بن می بریم! به‌ هر حال چه‌ بخواهیم چه‌ نخواهیم برای ما زاگروس نشینان هم، زنگ خطر آن هم از نوع واقعی آن به‌ صدا در آمده‌ است. شکار بی رویه‌ و با رویه‌! در حیات وحش در حال نابودی، انقراض گونه‌های جانوری یکی پس از دیگری را به‌ امری حتمی بدل کرده‌ و متاسفانه‌ گونه‌هایی! انسان نما از میان خود ما آگاهانه‌ و ناآگاهانه‌ بدون در نظر داشتن زمان و مکان و شرایط ویژه‌، حتی با استفاده‌ از سلاحهای نا متعارف(اسلحه‌ خودکار، دینامیت و سموم در شکار ماهی) عملا از هر دشمنی بیرحمانه‌تر، حیات و اقلیم زیستمان را در معرض خطر نابودی قرار داده‌اند. در این میان نقش ارگان‌ها و سازمان‌هایی که‌ با دادن مجوز حمل سلاح شکاری دست افراد غیر مسئول را باز گذاشته‌اند، بسیار مهم و تاثیر گذار است. در این شرایط بحرانی، انتظار آن است که‌ نه‌ تنها مجوز جدیدی صادر نشود، بلکه‌ مجوز دیگر شکارچیان لغو، و یا شرایط شکار برای آن‌ها بشدت محدود گردد.