مرحله دوم آبگیری سد داریان در حالی در سکوت و خاموشی رسانه‌ها و فعالین محیط‌زیست ایران صورت گرفت که عملاً دیگر امیدی به نجات “کانی بل” و هزاران فاکتور شاخص طبیعی و بومی که از بین می‌رود وجود ندارد. نامه رئیس سازمان حفاظت محیط‌زیست و معاون رئیس‌جمهور هم حتی نوش داروی بعد از مرگ سهراب نبود. اگر این نامه نوشته نمی‌شد بهتر بود. خانم دکتر ابتکار، حداقل شکوه و اعتبار سازمان شما کمی بیشتر بود. اکنون بیشتر از همیشه مطمئن هستیم که حقوق محیط‌زیست و جوامع محلی در این سرزمین بازیچه‌ای بیش برای پیشبرد اهداف سیاسیون و مافیای سدسازی نیست. با خفه شدن کانی بل و صدها چشمه دیگر، با در قفس انداختن سیروان، با نابودی خانه و کاشانه‌ی جوامع محلی کوردستان دریاچه‌ای را به وجود آورده‌اند که با آن تمدن و فرهنگ اورامان به‌عنوان بخشی از تمدن بزرگ این سرزمین نابود شد. زندگی تازه‌ای که با مرگ این مواهب طبیعی و نابودی تمدن عظیم و هزاران ساله‌ی ملت کورد به وجود می‌آید به‌مانند ضحاکی است که برای سیر کردن مارهایش خون جوانان سرزمینش را به آن‌ها می‌داد. کانی بل و هزاران آثار طبیعی دیگر را به کام مرگ فرستادند و اکنون خود را برای ساختن سد بلبر آماده کرده‌اند.
چاپ شدە در شمارە 6 ماهنامە چیا.
ثبت دیدگاه