زریبار دریا نیست

کاوە کوردستانی

یکی از چند صد تالاب در معرض خطر نابودی، تالاب زریبار است. علیرغم تشکیل کارگروه‌ها، همایش‌ها و تشکیل ستاد نجات بخشی تالاب زریبار تاکنون گام‌های عملی برای نجات تالاب برداشته نشده است. تالاب‌ها یکی از شکننده‌ترین اکوسیستم‌های طبیعی می‌باشند که باید از ظرفیت‌های آن‌ها با دقت بیشتری در مقاطع زمانی خاصی استفاده کرد. یکی از ظرفیت‌های تالاب زریبار برای گردشگری و بهره‌برداری قایقرانی تفریحی و ورزشی می‌باشد که به دلیل نبود مطالعات و برنامه‌های مشخص و با توجه به حساسیت و پیچیده بودن اکوسیستم زریبار تاکنون صدماتی را به تالاب وارد کرده است. برای کاهش این آسیب‌ها و همچنین ساماندهی وضعیت قایقرانی باید بر اساس تعیین ظرفیت برد و در یک محدوده خاص این فعالیت‌ها انجام شود.
زریبار به‌عنوان پناهگاه حیات‌وحش یکی از مهم‌ترین زیستگاه‌های انواع پرندگان و سایر جانوران و گیاهان می‌باشد که در فصول مختلف سال در حال احیاء و زادآوری می‌باشند لذا در این مواقع به حداکثر امنیت و آرامش نیاز دارند. انجمن سبز چیا که به همراه دفتر طرح حفاظت از تالاب‌های ایران و اداره کل حفاظت از محیط‌زیست استان کردستان در یک طرح مشارکتی در حال مطالعات ساماندهی بخش قایقرانی تفریحی و ورزشی در تالاب زریبار می‌باشد تا بر اساس آن محدوده مشخص و همچنین تعداد مشخصی بر اساس ظرفیت برد تالاب زریبار مشخص شود.
با توجه به اینکه گستره‌ی آبی زریبار حدود 850 هکتار می‌باشد نباید انتظار داشت که از آن به‌اندازه یک دریا استفاده شود. یکی ازاین‌دست برنامه‌های قایقرانی برگزاری دوره‌ها و اردوهای تیم مختلف ملی و استانی قایقرانی در زریبار می‌باشد. مدیرکل حفاظت از محیط‌زیست استان کوردستان به خبر برگزاری اردوی تیم ملی قایقرانی در تالاب زریبار واکنش نشان داد و انجام این کار اشتباه می‌باشد. ایشان اظهار داشت که چندین بار با سازمان ورزش و جوانان کوردستان در راستای حساسیت تالاب برای انجام فعالیت‌های ورزشی مکاتباتی صورت گرفته اما ظاهراً مسئولان ورزشی استان فراموش کرده‌اند که زریبار منطقه حساس زیست‌محیطی است و مدیریت آن بر عهده اداره کل محیط‌زیست است و انجام فعالیت‌های ورزشی باید در زمان‌های مشخص و با کسب مجوز از محیط‌زیست صورت بگیرد. ایشان در پایان یادآوری نمودند که تمامی فعالیت‌های انجام‌گرفته در زریبار و در ادوار گذشته نیز بدون کسب مجوز از اداره کل محیط‌زیست کوردستان بوده است.

این مطلب در شماره هشتم ماهنامه چیا به چاپ رسیده است.