انسان چون تنها موجود اندیشه ور بزرگ ترین نقش را در تمام عرصه های حیات ایفا کرده است. به دانش متوسل شده و تلاش نموده است آن را در ابعاد مختلف زندگی به کار گیرد. در نهایت به تدریج دنیای پیرامون را تحت تأثیر آن قرار داده است. اگر چه علم خدمات پزشکی و بهداشتی را ارئه کرد، حمل و نقل را تسهیل بخشید، ادوات کشاورزی و هر آن چه را که لازمة یک زندگی راحت تر است، فراهم آورد، نباید فراموش کرد که جنگنده ها، سلاح های شیمیایی و دیگر ابزار کشتار و قلع و قمع انسان و گونه های موجودات نیز نتیجة علم و تکامل انسان انحصار طلب است. انسان مخرب بزرگ ترین ستم را به چگونگی ساختار طبیعی زمین روا داشته است. سعی کرده است با به کار گیری قدرت منحصر به فرد خود توان بالقوة کرة زمین را در راستای مصالح شخصی و کوتاه مدت خویش به کار گیرد. به طوری که کار را به جایی رسانده است که خود نیز از جمله قربانیان این خط مشی بوده است.
در این میان قدرت های بزرگ صنعتی بیشترین سهم را در تخریب و ویرانی زمین، این گهوارة موجودات داشته اند. آنان علم و نبوغ امروزی انسان را در راه زیاده خواهی و تکروی های خود به خدمت گرفته اند. ساخت تسلیحات شیمیایی چون نقطة ننگین ابداعات بشر، برآیند علم و جنگ طلبی انسان است. تولید سلاح کشتار جمعی هیچ توجیهی نمی تواند داشته باشد. پدید آورندگان آن باید برای همیشه شرمسار تاریخ باشند.
کوردستان یکی از قربانیان خاموش تسلیحات کشتار جمعی و تسلیحات شیمیایی است. تا آن جا که در جامعة جهانی نسل کشی شناسنامة ما کوردها است. متأسفانه تا کنون اقدامات بسیار اندکی در راستای معرفی و رسیدگی به وضعیت مجروحان شیمیایی ملت ستمدیدة کورد صورت گرفته است. تحقیق علمی و جامعی با محوریت تأثیر سلاح شیمیایی بر محیط زیست کوردستان موجود نیست. حتا آمار دقیقی از منابع قابل اعتماد که شمار قربانیان این فاجعه را مشخص سازد، وجود ندارد! اگر وجود هم داشته باشد، از دسترس رسانه های آزاد خارج است. در حقیقت قربانیان سلاح شیمیایی در کوردستان زخم عمیق تری دارند و رنج بیشتری کشیده اند. چرا که آنان در سایة سکوت و انفعال دنیا و رسانه ها مرگ را تجربه کرده اند.
ما معتقدیم که تمام این مصائب از عدم نگرشی زیست محیطی نشأت گرفته است. انسانی که به این مهم می اندیشد، پیوسته از نزاع و درگیری می پرهیزد و در راستای صلح و آبادانی گام برمی دارد. جامعه ای که به محیط زیست اهمیت می دهد، نمی تواند در برابر تخریب و ویرانگری دولت ها خاموش بماند. سیاستمداران و حاکمان اگر حفاظت از محیط زیست را سرلوحة کار قرار می دادند، زمین را به عرصة جنگ و تاخت و تاز تبدیل نمی کردند. حافظان محیط زیست بر خلاف دولت های کنونی، عشق را به هم نوعان هدیه می دهند و یک زندگی مسالمت آمیز را به دنیا پیشنهاد می کنند. اکنون که جنگ و کشمکش دنیا را فراگرفته است، حفاظت از محیط زیست بهترین جایگزین برای رفع این مشکلات و مناسب ترین گفتمان جهت تقابل با ترس و وحشت است. هفتم تیرماه همواره زخمی عمیق بر روح ماست. در عین حال سند جنایت حاکمیتی متحجر و ویرانگر است. ما نیز در چنین روزی احساس همدردی داریم و امیدمان این است که نگرش و رویکرد آدمی به سوی حفاظت از محیط زیست و زندگی مسالمت آمیز روی بنهد. چراکه معتقدیم حفاظت از محیط زیست فریادرس انسان است.
انجمن سبز چیا
تیرماه 1395
ثبت دیدگاه