تاثیرات تغییرات اقلیمی در همه جا احساس می شود و عواقب بسیار واقعی در زندگی مردم دارد. تغییرات اقلیمی باعث خراب کردن اقتصادهای ملی می شود، که امروزه هزینه‌ی زیادی و حتی بیشتری در آینده بردوشمان میگذارد. اما به رسمیت شناختە شدە که راه حل های مقرون به صرفه در حال حاضر در دسترس است که ما را قادر به پیشگری نوبتی از هم برای داشتن صرفه جویی پاکیزه و بهبود پذیر بسازد.
توافقنامه پاریس که در سال ۲۰۱۵ تصویب شد، گامی اساسی برای مقابله با تغییرات اقلیمی بود. هدف اصلی آن حفظ دمای متوسط جهانی در این قرن به میزان کمتر از ۲ درجه سانتیگراد بالاتر از سطح پیش صنعت و تا حد ممکن تا ۱٫۵ درجه سانتیگراد است.
توافقنامه پاریس ۲۰۱۵ نقطه عطفی تاریخی است. رهبران جهان از سراسر جهان یک توافق جدید جهانی را تحت چارچوب کنوانسیون تغییرات اقلیمی سازمان ملل متحد قرار دادند.
دسامبر امسال در کنفرانس تغییرات آب و هوایی سازمان ملل متحد COP24 در لهستان، دولت ها قصد دارند دستورالعمل های اجرایی توافقنامه پاریس را به توافق برسانند، در نتیجه پتانسیل کامل آن را آزاد می کنند.
در ماه نوامبر ۲۰۱۸، ۱۸۴ ایالت و اتحادیه اروپا به این توافقنامه پیوستند که با سرعتی رکورد زدنی تبدیل به اجبار شد.
من می خوام در مورد چگونگی جلوگیری از افزایش انتشار گازهای گلخانه ای تا سال ۲۰۲۰ و کاهش شدید انتشار آنها تا اواسط قرن بشنوم.
کشورها طرح های مربوط به آب و هوای خود را مطابق توافقنامه پاریس طراحی کرده اند، اما مجموع این برنامه ها برای محدود کردن تغییرات اقلیمی به میزان کمتر از ۲ درجه سانتیگراد کافی نیست. برای کشورها، تقویت استراتژی های خود برای رسیدن به اهداف تعیین شده در توافقنامه پاریس، و افزایش جاه طلبی برای مقابله با تغییرات اقلیمی حیاتی است.
دبیر کل سازمان ملل متحد آنتونیو گوترس در راستای حمایت از تلاش ها برای اجرای توافقنامه پاریس و افزایش اقدامات جوی و اقدامات اقلیمی رهبران جهانی را از دولت، امور مالی، کسب و کار و جامعه مدنی به سوی اجلاس سران در ۲۳ سپتامبر ۲۰۱۹ می آورد.او از این رهبران خواسته اعلامیه های جسورانه و اقداماتی را برای نشست بیاورند که باعث کاهش انتشار گازهای گلخانه ای، تقویت مقاومت آب و هوا و تجهیز کردن خواسته های سیاسی برای توافق بلندپروازانه و معنی دار در پاریس در دسامبر ۲۰۱۵ بشود.
این اجلاس سال آینده دقیقا یک سال قبل از اینکه کشورها بخاطر توافقنامه پیمان ملی خود، وظایف خود را در این زمینه بهبود بخشند خواهد بود.
دبیرکل گفت: “تنها سطح قابل توجهی بالاتر از آرزو انجام خواهد شد. به این ترتیب، اجلاس سران باید روی زمینه هایی که قلب مشکل را بر عهده دارند تمرکز کند – بخش هایی که بیشترین میزان انتشار را ایجاد می کنند و مناطقی که در آن انعطاف پذیری ساختمان بزرگترین تفاوت را ایجاد می کند. “
ما بازیکنانی را از اقتصاد واقعی و سیاست های واقعی، از جمله نمایندگان تریلیون دلار از دارایی های عمومی و خصوصی ، جمع خواهیم کرد.”
وظایف عمل
به منظور اطمینان از اینکه اقدامات قابل تغییر در اقتصاد واقعی تا حد امکان تاثیر گذار است، دبیرکل وظایف اقدامات زیر را که به عنوان پتانسیل بالایی برای محدود کردن انتشار گازهای گلخانه ای و افزایش اقدام جهانی برای انطباق و انعطاف پذیری شناخته شده است، اولویت بندی می کند.
سرمایه گذاری: بسیج منابع عمومی و خصوصی مالی برای کربن زدایی تمام بخش های اولویتی و انعطاف پذیری پیشرفته؛
انتقال انرژی: تسریع حرکت از سوخت های فسیلی و به سمت انرژی های تجدید پذیر، و همچنین دستیابی به سود قابل توجهی در بهره وری انرژی؛
انتقال صنعت: صنایع در حال تغییر مانند: نفت و گاز، فولاد، سیمان، مواد شیمیایی و فناوری اطلاعات؛
راه حل های مبتنی بر طبیعت: کاهش انتشار، افزایش ظرفیت نزول و ارتقاء انعطاف پذیری در داخل و بین جنگلداری، کشاورزی، اقیانوس ها و سیستم های غذایی، از جمله از طریق حفظ منابع طبیعی استفاده از زنجیره های عرضه و فناوری؛
شهرها و اقدامات محلی: پیشگیری از کاهش و انعطاف پذیری در سطوح شهری و محلی با تمرکز بر تعهدات جدید نسبت به ساختمان های کم انتشار، حمل و نقل عمومی و زیرساخت های شهری؛ و انعطاف پذیری برای فقر شهری؛
انعطاف پذیری و انطباق: پیشبرد تلاش های جهانی برای رسیدگی و مدیریت اثرات و خطرات تغییرات آب و هوایی، به ویژه در آن جوامع و آسیب پذیرترین ملل است.
منبع : www.un.org
ثبت دیدگاه